امروز جایی در باره شمام خواندم و جایی دیگر در باره ظرف بلور،یادم افتاد که این شمام ،اسمش دستنبو بود.میوه ای که به یار میدادند تادستش بوی دست یار بگیر.بوی عطری عجیب.و گاهی جا خوش میکرد روی ظرف بلور پایه داری ،پشت تاقچه پنجدری.کنار شاخه ای مورد.گاهی با زیر اندازی از ترمه یا کتانی گلدوزی شده.
چشم هایم را میبندم.بوی دستنبو،بوی نان داغ،بوی یاس و بوی کاهگل مشامم را پرمیکند،پری در آسمان چرخ میخورد،عشق میبارد